En lo profundo de mi corazón
siento un inmenso dolor,
comprobando año tras año
que nada hemos aprendido.
Si no podemos poner fin
a ninguno de nuestros errores,
ello me hace pensar
que no lo hemos conseguido.
¿pero en qué mundo vivimos?
todos andamos locos,
responsabilizamos al mundo
por todo lo que sufrimos.
Cómo se puede entender
que lleven robots a marte,
y no se pueda detener
la muerte de las mujeres.
La familia tiene la obligación
inculcar valores morales
lo mismo a hijos, que a hijas.
y no excusarse diciendo
ya elegirán cuando crezcan.
Pues no se puede educar
quién crece a su albedrío,
y no se puede enderezar
el árbol que ya ha crecido.
Hay que seguir sus pasos
cuando todavía son pequeños,
ayudarles, motivarles,
que sientan nuestro cariño.
Soy una madre orgullosa
De enseñar estos principios,
ojalá que en unos años
obtengamos beneficios.
Amparo Zaragozá.
Molt bé Amparo ! ara si que t’ha eixit el poema! prenc nota 😉
Me gustaLe gusta a 2 personas
per cert, des de casa et posi els 3 menus perquè t’aparegueren! ara ix de categoria!! salutacions.
Me gustaLe gusta a 2 personas